Programy Aktywności, opracowane przez M. i Ch. Knilla
stanowią ramy, wokół których rozwija się kontakt społeczny, ruch i zabawa. Mogą także stanowić bazę wyjściową dla rozwoju rozumienia i używania języka. "Podstawowym założeniem jest stwierdzenie, że rozwój człowieka uzależniony jest od zdolności nabywania, organizowania i wykorzystania wiedzy o sobie. Zależy on zatem od sposobu, w jaki ludzie zaznajamiają się ze swoim ciałem i uczą się jak go używać".
Programy Aktywności "pomagają dziecku doświadczać jego ciała jako jedności i wspomagają rozwój wyobrażenia ciała wtedy, gdy dziecko nie jest zdolne do używania swojego ciała aktywnie."
Ich zaletą jest zabawowa forma muzyczno- ruchowa. W zabawie takiej każdy wykonywany ruch jest prosty, ma określony cel, wyznaczona jest jego długość i charakter. Dziecko uczy się rozpoznawać muzykę, kojarzy ją z ruchem fizycznym i ma satysfakcję z prawidłowego wykonania ruchu adekwatnie skojarzonego z muzyką. Sukces pozytywnie wpływa na samopoczucie dziecka i zwiększa poziom spontaniczności jego zachowań. Pod wpływem sukcesu poprawia się koncentracja uwagi i pamięć. Zabawa muzyczno- ruchowa oddziałuje na uzyskanie równowagi psychicznej, zwiększa zdolność do szybkiego i precyzyjnego zapamiętywania ruchów, przyczynia się do uzyskania dobrej koordynacji nerwowo- mięśniowej.
W pierwszych trzech programach wymagane jest aby dziecko miało własną matę do ćwiczeń. Powinna być wystarczająco duża by mogli na nie usiąść wspólnie prowadzący z dzieckiem.
"Programy Aktywności" opracowane przez M. i Ch. Knillów zawieraja cztery programy, oznaczone kolejno numerycznie, Program Wprowadzający oraz Program Specjalny, zaadaptowany dla potrzeb dzieci bardziej niesprawnych fizycznie, oznaczony symbolem SPH.
Program 1 koncentruje się początkowo na górnej części ciała, a Program 2 na niższej połowie. Numer programów niekoniecznie wskazuje na porządek, w którym powinny być zastosowane. Potrzeby różnych dzieci są różne i dla niektórych Program 2 może być lepszym punktem startu.
Program 1 i 2 mogą być realizowane w różnym stopniu, w zależności od zdolności dziecka do uczestniczenia w nich. Pierwsze dwa programy mogą być nadal używane, nawet po wprowadzeniu trzeciego, ale wymagamy wówczas od dziecka, aby było uważne i przejęło inicjatywę, a także zakładamy pracę z każdym dzieckiem i wspólne działanie podczas zabawy.
Program Wprowadzający potrzebny jest po to, aby móc określić ramy programowe dla tych dzieci, które są bardzo małe albo mają niewystarczającą koncentrację uwagi, aby uczestniczyć w Programie 1 i 2. Może on być także używany jako punkt startu do pracy z dziećmi, z którymi jest bardzo trudno nawiązać kontakt i utrzymać kontakt.
Program SPH jest przeznaczony szczególnie do pracy z dziećmi, które są bardzo niesprawne fizycznie lub z takimi, które potrzebują więcej czasu na wykonanie czynności. Obejmuje on odpowiednie czynności wyselekcjonowane z Programu 1 i 2 i przeznaczono w nim więcej czasu na realizację poszczególnych aktywności. Gdy dziecko jest już zapoznane z tym programem, Prowadzący może przystąpić do używania Programu 1 i 2 zamiennie z SPH.
Program 3 oparty jest na zdolności do realizacji Programu 1 i 2. Zakłada on już pewne ramy, w których dziecko może używać swojego ciała w bardziej zintegrowany sposób, wspólnie z prowadzącym i z innymi osobami.
Program 4 powinien być używany na poziomie najbardziej zaawansowanym, niezależnie od stosowania innych programów lub jako uzupełnienie ich i rozwinięcie Programu 3.
Programy Aktywności "pomagają dziecku doświadczać jego ciała jako jedności i wspomagają rozwój wyobrażenia ciała wtedy, gdy dziecko nie jest zdolne do używania swojego ciała aktywnie."
Ich zaletą jest zabawowa forma muzyczno- ruchowa. W zabawie takiej każdy wykonywany ruch jest prosty, ma określony cel, wyznaczona jest jego długość i charakter. Dziecko uczy się rozpoznawać muzykę, kojarzy ją z ruchem fizycznym i ma satysfakcję z prawidłowego wykonania ruchu adekwatnie skojarzonego z muzyką. Sukces pozytywnie wpływa na samopoczucie dziecka i zwiększa poziom spontaniczności jego zachowań. Pod wpływem sukcesu poprawia się koncentracja uwagi i pamięć. Zabawa muzyczno- ruchowa oddziałuje na uzyskanie równowagi psychicznej, zwiększa zdolność do szybkiego i precyzyjnego zapamiętywania ruchów, przyczynia się do uzyskania dobrej koordynacji nerwowo- mięśniowej.
W pierwszych trzech programach wymagane jest aby dziecko miało własną matę do ćwiczeń. Powinna być wystarczająco duża by mogli na nie usiąść wspólnie prowadzący z dzieckiem.
"Programy Aktywności" opracowane przez M. i Ch. Knillów zawieraja cztery programy, oznaczone kolejno numerycznie, Program Wprowadzający oraz Program Specjalny, zaadaptowany dla potrzeb dzieci bardziej niesprawnych fizycznie, oznaczony symbolem SPH.
Program 1 koncentruje się początkowo na górnej części ciała, a Program 2 na niższej połowie. Numer programów niekoniecznie wskazuje na porządek, w którym powinny być zastosowane. Potrzeby różnych dzieci są różne i dla niektórych Program 2 może być lepszym punktem startu.
Program 1 i 2 mogą być realizowane w różnym stopniu, w zależności od zdolności dziecka do uczestniczenia w nich. Pierwsze dwa programy mogą być nadal używane, nawet po wprowadzeniu trzeciego, ale wymagamy wówczas od dziecka, aby było uważne i przejęło inicjatywę, a także zakładamy pracę z każdym dzieckiem i wspólne działanie podczas zabawy.
Program Wprowadzający potrzebny jest po to, aby móc określić ramy programowe dla tych dzieci, które są bardzo małe albo mają niewystarczającą koncentrację uwagi, aby uczestniczyć w Programie 1 i 2. Może on być także używany jako punkt startu do pracy z dziećmi, z którymi jest bardzo trudno nawiązać kontakt i utrzymać kontakt.
Program SPH jest przeznaczony szczególnie do pracy z dziećmi, które są bardzo niesprawne fizycznie lub z takimi, które potrzebują więcej czasu na wykonanie czynności. Obejmuje on odpowiednie czynności wyselekcjonowane z Programu 1 i 2 i przeznaczono w nim więcej czasu na realizację poszczególnych aktywności. Gdy dziecko jest już zapoznane z tym programem, Prowadzący może przystąpić do używania Programu 1 i 2 zamiennie z SPH.
Program 3 oparty jest na zdolności do realizacji Programu 1 i 2. Zakłada on już pewne ramy, w których dziecko może używać swojego ciała w bardziej zintegrowany sposób, wspólnie z prowadzącym i z innymi osobami.
Program 4 powinien być używany na poziomie najbardziej zaawansowanym, niezależnie od stosowania innych programów lub jako uzupełnienie ich i rozwinięcie Programu 3.
Galeria
Działalność
Przekaż nam 1%
(kliknij w plakat po więcej informacji)
